Sessizliğin sesi ne kadar da yüksek çıkıyormuş meğer. Kalabalıklar arasında bile duyalabiliyormuş. İçi boş sohbetleri duydukça, sessizliğin sesine hayranlık artıyormuş. Melankoli ve yalnızlık sevindirebiliyormuş bazen. Gece ve yağmur dışarıda akıp gitmekte şu anda. Gece dışarıya çağırıyor yalnızlığı, yağmur da melankoliyi. Ve seremoni başlasın diyor rüzgar. Ben ise tek şahitleriyim. Kimseler görmesin istiyorlar. Çıkmaz sokağa sürüklüyorlar beni. Geceyle yalnızlığın, yağmurla melankolinin dansı başlıyor. Garip bir huzur kaplıyor her yeri...
Onlar danslarını sürdürmeye devam ederken biz de geçmişe dönelim beraber. Son vedalaşmamıza, havaalanına. Fon müziğimiz The Cure' den Apart. Kimse yoktu sanki o gün havaalanında. Sadece sen, ben ve gözyaşlarımız. "Ardından her tarafımız yosun ağlamaktan." ...
17/02/2008
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder